To warto zobaczyć: Radzyń Podlaski

Zespół pałacowo–parkowy Potockich w Radzyniu Podlaskim - największa w Polsce galeria rzeźb Jana Ch. Redlera

Około 3 km na północ od miejsca odpoczynku w "Przystani Naturalnie Aktywnych" znajduje się miasto Radzyń Podlaski. Będąc tam warto zwiedzić zespół pałacowo–parkowy Potockich. Walory artystyczne tego zabytku pozwalają zaliczyć rezydencję do założeń tej miary co pałac Branickich w Białymstoku, królewski Wilanów, drezdeński Zwinger czy poczdamski Sanssouci.

Zachowana do dziś bryła pałacu składa się z korpusu głównego i dwóch równoległych względem siebie skrzydeł z bramami na osi, które obejmują dziedziniec od wschodu i od zachodu. Od południa dziedziniec zamyka mur oporowy z bramą wjazdową otwierającą się na groblę wiodącą pomiędzy czterema stawami. Taki typ założenia określany jest jako entre cour et jardin. W takim układzie główny budynek pałacu położony jest pomiędzy dziedzińcem a ogrodem rozciągającym się za głównym korpusem pałacu.

Oprócz architekta Jakuba Fontany, przy rozbudowie rezydencji (1750-1761) zatrudnieni byli: Jan Chryzostom Redler – rzeźbiarz, Michał Dollinger – twórca schodów i balustrady, Józef Lappen – sztukator oraz Bogumił Plersch – malarz plafonów, supraport i wnętrz pałacowych. Ogród zakładał warszawski ogrodnik Dawid Knackfus.

Położona we wschodniej części ogrodu oranżeria została wybudowana około 1756 roku wg projektu Jakuba Fontany i ozdobiona rzeźbami Jana Chryzostoma Redlera (jest to największa w Polsce galeria rzeźb artysty). Architekt w projekcie oranżerii nawiązał do sztuki saskiej i francuskiej. Obiekt uchodzi za perłę rokoka w Polsce. Nad ryzalitem środkowym umieszczona jest wspaniała grupa rzeźbiarska przedstawiająca Rydwan Apollina.

Obecnie w pałacu mieści się Państwowa Szkoła Muzyczna I st. oraz Izba Pamięci Karola Lipińskiego (urodzonego w radzyńskim pałacu wielkiego polskiego wiolinisty, wirtuoza skrzypiec i kompozytora ).
W oranżerii ma siedzibę Radzyński Ośrodek Kultury. W piwnicach od 1996 roku działa Galeria „Oranżeria”, w której organizowane są czasowe wystawy.

Kościół pw. Świętej Trójcy

Kolejnym obiektem, który polecamy obejrzeć jest kościół pw. Trójcy Świętej w Radzyniu. Został ufundowany przez Jana Mniszcha w 1641 r. Stanął on na miejscu wcześniejszej drewnianej świątyni pw. Wniebowzięcia NMP, przy której znajdowała się zapewne murowana kaplica grobowa Mniszchów – najstarsza część obecnego kościoła . Dwupoziomowy wykonany z czerwonego marmuru nagrobek Mniszchów (Mikołaja i jego żony Zofii) jest najcenniejszym wyposażeniem architektonicznym kościoła. Mur-ogrodzenie przykościelnego cmentarza oraz dzwonnica zostały zaprojektowane na polecenie Potockich przez Jakuba Fontanę w drugiej połowie XVIII w. Pod względem architektonicznym kościół pw. Świętej Trójcy reprezentuje typ tzw. renesansu lubelskiego, łączącego elementy włoskiego renesansu, manieryzmu i gotyku, który wypowiedział się zwłaszcza w bogactwie zdobnictwa. Zdaniem wielu badaczy, radzyński kościół reprezentuje najszlachetniejszy nurt renesansu lubelskiego, jednak z racji przedłużającej się budowy, jest przykładem zapóźnienia stylowego. Jego budowniczym (muratorem) był Jan Wolff, przybyły na Lubelszczyznę z Dolnej Saksonii, pracujący też przy budowie kościoła w pobliskich Czemiernikach. Jego dziełem są m.in. sztukaterie na sklepieniu radzyńskiej świątyni, a także architektoniczny nagrobek Mikołaja i Zofii Mniszchów w kaplicy Matki Boskiej Różańcowej.

Druga z kaplic, nosząca imię Pana Jezusa, związana jest z wydarzeniami powstania styczniowego. To tutaj księża odbierali przysięgi od tych, którzy przyłączali się do oddziałów powstańczych. W kościele Świętej Trójcy znajduje się też zespół kilku obrazów Józefa Buchbindera (1839-1909), malarza pochodzenia żydowskiego urodzonego w Radzyniu, m.in. pokaźnych rozmiarów płótno przedstawiające scenę z życia św. Izydora Oracza (po prawej stronie nawy), ukazanego na tle krajobrazu podlaskiego w stroju noszonym przez ówczesnych włościan.

Dodaj opinię